Dzieci młodsze, starsze a także my, dorośli, bardzo lubimy pomagać. Daje nam to dużo radości, zwłaszcza gdy widzimy, że ktoś się z tego cieszy. Lubimy robić coś dla innych. Mamy to po prostu w genach. Dlatego należy włączać dzieci, już od najmłodszych lat, do zajęć domowych, które zapełnią im czas, dadzą poczucie radości ze wspólnego działania, przynależności do grupy, a dodatkowo rozwiną dziecko: jego fizyczność (motorykę dużą i małą) i psychikę, rozwiną je społecznie i emocjonalnie, dadzą poczucie pomocniczości i tego, że jest się ważnym i użytecznym. Rozwijają również mowę, bo przecież w czasie wspólnych prac rozmawiamy.
Dziecko dwu-, trzy- i czteroletnie może:
wykonywać czynności samoobsługowe (ubieranie się, mycie, jedzenie sztućcami z asekuracją dorosłego),
parować skarpetki,
ścierać kurze,
sprzątać zabawki (można z tego zrobić zabawę: kto trafi do pudełka? Przy każdym rzucie mówimy: buch, bach, pyk, cyk... albo, gdy te słowa są za trudne, przy każdym rzucie mówimy dowolną samogłoskę, np.:
a, u, o, e, i, y, a, u, o, e, i, y..., a, o, a, o, a, o...,
e, u, e, u, e, u...,
a, u, a, u, a, u...,
o, u, o, u, o, u, o, u...,
wkładać brudne ubrania do kosza lub pralki (proszę mówić tak jak było poprzednio),
wyrzucać śmieci do kosza (jw.),
Dziecko pięcio-, sześcio- i siedmioletnie może:
wykonywać wszystkie wcześniejsze czynności,
składać ubrania,
zmywać naczynia (pod opieką dorosłego),
wycierać naczynia (pod opieką dorosłego)
odkurzać,
nakrywać do stołu (pod opieką dorosłego),
ścielić łóżko,
układać sztućce (pod opieką dorosłego),
podlewać kwiatki,
rozpakowywać zakupy,
segregować śmieci,
wyprowadzać psa na spacer (z asekuracją dorosłego a potem stopniowo bez niej).
Rozwój emocjonalny i fizyczny oraz społeczny dziecka przebiega w następujących etapach:
1. Zadania samoobsługowe
2. Zadania związane z przestrzenią wokół dziecka.
3. Zadania dla rodziny.
4. Zadania dla ludzi spoza rodziny.
Słowa, które motywują i są balsamem dla duszy to:
ładnie posprzątałeś,
dobrze umyłeś te naczynia,
dziękuję, że mi pomogłeś w odkurzaniu/ sprzątaniu/ w praniu,
dziękuję, że zamiotłeś podłogę, bardzo mi tym pomogłeś (dobrze jest chwalić za konkretną pomoc, a nie ogólnie, np. jesteś taki grzeczny; gdy tak mówimy, dziecko nie wie, o co nam chodzi),
włożyłeś w tę pracę wiele serca,
dziękuję...
Dzieci bardzo chętnie będą pomagać, jeśli doceni się ich pracę i za każdym razem, kiedy robią coś dla rodziny i domu, się je pochwali i zauważy ich starania. Będą same wynajdywały coś, co trzeba jeszcze w domu zrobić i nieraz nieproszone same z siebie będą wykonywać różne prace.
Życzę wspaniałej zabawy w czasie wspólnego wykonywania różnych prac domowych. Powodzenia.
Comments