Prezentuję Państwu trzy wierszyki z kilkunastu umieszczonych w książeczce Krzysztofa Sąsiadka "Zabawy paluszkowe". Dzięki wspólnej zabawie tymi wesołymi tekstami z rodzicem lub rodzeństwem dziecko szybciej i prawidłowo będzie rozwijało się :
społecznie,
emocjonalnie,
manualnie,
językowo i komunikatywnie,
mentalnie (wyobraźnia),
Sfera emocjonalna i społeczna dotyczy kontaktu z własnymi emocjami i z emocjami osoby, która w ten sposób z dzieckiem spędza czas, która dotyka dłoni i paluszków dziecka, która patrzy mu w oczy, która się do niego uśmiecha, z którą dziecko zaczyna się wygłupiać i robić śmieszne miny. Zabawy te umożliwiają poznanie i nazwanie tych emocji, nauka ich rozpoznawania (smutku, radości, złości) i akceptowania, co będzie bardzo ważne w dalszym życiu dziecka. Istotne jest przecież to, by już jako dorosły człowiek umiało radzić sobie ze swoimi emocjami i potrafiło nimi zarządzać,
W czasie zabaw rymowankami nawiązują się silne i pozytywne więzi z opiekunem, poczucie ważności i przynależności do grupy społecznej.
Dzięki temu, że paluszki "są" w tych zabawach zwierzątkami bądź bajkowymi postaciami u dziecka rozwijamy wyobraźnię, zaś dynamiczniejszy rozwój mowy u dziecka spowodowany jest wielokrotnym powtarzaniem tych śmiesznych tekstów w czasie wspólnych zabaw. Również ruch dłoni i paluszków ma pozytywne znaczenie dla rozwoju mowy, gdyż za mowę i ruch palców odpowiadają te same ośrodki w mózgu.
Mam nadzieję, że wszystko dokładnie wytłumaczyłam.
Dodatkową zaletą zabaw paluszkowych jest to, że dzieci je uwielbiają i bardzo chętnie w nich uczestniczą, a potem same je inicjują.
A teraz zapraszam do poznania trzech wybranych przeze mnie wierszyków z książeczki Krzysztofa Sąsiadka, którą zachęcam, byście Państwo zakupili, gdyż jest w niej o wiele więcej takich utworów:
Auto do myjni przyjechało,
bo się umyć ładnie chciało.
Umyto: pierwsze koło podstawowe,
drugie koło podstawowe,
trzecie koło podstawowe,
czwarte koło podstawowe,
piąte koło zapasowe.
(w momencie, kiedy mówimy o kołach,
dotykamy kolejno paluszki dziecka,
zaczynając od najmniejszego)
Paluszek zginam,
paluszek prostuję,
paluszkiem ucho wskazuję.
Paluszek zbinam,
paluszek prostuję,
paluszkiem policzek wskazuję.
Paluszek zbinam,
paluszek prostuję,
paluszkiem nosek pokazuję.
Paluszek zginam,
paluszek prostuję,
paluszkiem ............................... wskazuję.
(wymyślamy wspólnie, a potem wymyśla dziecko części ciała bądź osoby czy przedmioty z otoczenia i wskazujemy na nie palcem)
Poszła pani na spacerek.
-"idziemy" dwoma paluszkami: wskazującym i środkowym
Deszczowe chmury przywiał wiaterek.
-dmuchamy
Gdy daleko od domu już była,
deszcz zaczął padać,
-przebieramy wszystkimi palcami po stole
parasol rozłożyła.
-tworzymy parasol z obydwóch dłoni: lewa dłoń jest czaszą parasola, prawy palec wskazujący jest laską parasola
Gdy kropla za kroplą spadała,
-prawa dłoń wędruje do góry, na czaszę parasola i przebiera palcami na tej czaszy, naśladując deszcz
pani pod parasol się schowała.
-prawa dłoń chowa się pod parasol tak, jak poprzednio
Gdy deszczyk przestał padać,
parasol złożyła i do domu wróciła.
-zaciskamy lewą dłoń na palcu prawej dłoni, potem ten palec się wysuwa i razem ze środkowym "idą" po blacie stołu
Życzę wspaniałej zabawy.
Agnieszka Gaj
コメント